Dordrecht Informatie

Dienstregeling goederenvervoer

In de loop der jaren ontstond een patroon waarbij de Zeehavenraccordementen eenmaal per werkdag bediend werden en Dordrecht Industrie zeven dagen in de week in de ochtend een aanvoer- en in de avond afvoertrein kende. Rond 2001 werden beide treinen enige tijd gecombineerd. Het aantal Zeehavenbedieningen nam de jaren erna af tot 3 per week, tot 2 per week. In 2018 werd de frequentie verlaagd tot een trein per week.
Anno 2024 rijden er nog zes treinen per week naar De Staart en rijdt er zegge en schrijve nog een goederentrein per week naar Dordrecht Zeehaven, op dinsdag. Eind 2024 is enkele keren een tweede bedieningstrein op donderdag gesignaleerd, dit als gevolg van extra staalvervoer naar Van der Wees.

2008
Concreet zag het er begin 2008 als volgt uit. Om 13.25 uur (1997 8.58, 2001 14.43, 2007 14.35) arriveerde elke werkdag een trein in Dordt met bestemming Zeehaven. Het reglementaire vertrek viel om 13.29 (1997) 11.43 (1998), 18.38 (2000), 17.59 (2007), maar in de praktijk vertrok de trein eerder. In de regel liep de loc van de Zeehaventrein in station 
Dordrecht om en bereed getrokken de stamlijn. Wagens voor Van der Wees bleven op 

Zeehaven

Losplaats
Tussen de losplaats aan het begin van de stamlijn en het Zeehavenbedrijf hebben in de loop der jaren verschillende aansluitingen gelegen. Op een sporenplan van 1965 worden genoemd Twist, Bisschop, Broere, Baudoin en een kadespoor. Geen van alle bestaat meer. Uit 1997 weten we dat er soms een wagen met staal of dienstwagens met steenslag gelost werden. Later ging het ook om dwarsliggers.Tegenover de losplaats hebben in het verleden de loodsen van Van Gend & Loos gestaan. vG&L is in 1985 gestopt met het stukgoederenvervoer; de locatie Dordrecht moet al eerder gesloten zijn.

Van der Wees
De Koninklijke Van der Wees groep aan de ‘s-Gravendeelsedijk houdt volgens de eigen website, zich bezig met ‘bijzonder transport van zware en omvangrijke lading over weg en water’ en heeft ‘een spooraansluiting voor de deur’. Dat laatste is wat fors aangezet, er is namelijk helemaal geen spooraansluiting, maar wel een spoor voor de deur waar treinen kunnen laden/lossen. In het verleden verzorgde Van der Wees de coating van buizen (vergelijk de vroegere zusteronderneming Conline in Maassluis). Spoorvervoer vindt hier bij vlagen plaats. De wagens worden midden op de ’s-Gravendeelsedijk (straatspoor!) gelost. De buizen e.d. worden met een grote kraan over de hekken getild, of met behulp van een grote vorkheftruck gelost, en op het terrein opgeslagen. Auto’s op de weg moeten tijdens het lossen over het bedrijfsterrein omrijden.
De herfst van 1999 bracht een korte opleving van het spoorvervoer met zich mee; enkele treinen met buizen werden in partjes op de ’s-Gravendeelsedijk geparkeerd en door Van der Wees gelost. Het voorjaar 2001 leverde ook weer een wagen buizen op, in de zomer ging het om een tiental per week. Later werd het er zelfs druk: aan het eind van het jaar ging het al om een (bijna) dagelijkse bediening met buizen, bovendien werd er een lading rails naar Crailoo afgevoerd.
Begin 2002 was het buizentransport voorbij om in de herfst weer op te bloeien. Het jaar 2004 bracht vanuit Dresden een grote partij tunneldelen voor de Sophiatunnel in de Betuweroute. Enkele keren per jaar is er wel wat: juli 2005 een partij stalen damwanden, september 2005 betonvlechtmatten, november 2005 buizen, zomer 2006 buizen, 2006/07 bij vlagen vlechtmatten, 2014 staalplaten, zomer 2016 damwanden, 2021 en 2002 staalprofielen uit Luxemburg, en sinds 2021 vrij regelmatig staalprofielen uit Luxemburg.
In juli 2024 werden er weer enkele wagens gelost. In de herfst van 2024 werd vele weken elke dinsdag een set wagens met elk zes grote buizen gelost. In 2024 loopt de aanvoer van staalprofielen nog steeds, en sinds het voorjaar van 2024 is er ook onregelmatige aanvoer van buizen uit Celle, die gebruikt worden voor de aanleg van de Porthos CO2 leiding in de Rotterdamse haven.

Zeehavenbedrijf Dordrecht
Drie sporen en twee kadesporen lagen er op het terrein tot in de jaren ’90, maar ze werden na 2000 slechts zelden meer bereden. Midden jaren ’90 werden er wat kolentreinen beladen, maar daarna beef het stil. Des te opvallender was een kortstondig vervoer van schroot uit Denemarken in mei 2002. Het zou de laatste opwelling blijken. Begin 2003 werden de vijf sporen geruimd.
Hout Verwerkings Bedijf / Hout Bereidings Instelling / Improrail
Dordrecht heeft een lange geschiedenis in de houthandel. Al in 1869 opende een bedrijf aan het Papengat (bij de huidige Weeskinderendijk) een creosoteerinrichting voor dwarsliggers. In 1870 kreeg de fabriek een spooraansluiting. Het bedrijf werd in 1894 door de Staats Spoorwegen overgenomen om zelf in de behoefte aan dwarsligger te kunnen voorzien. Toen Dordrecht tussen 1913 en 1916 een (nieuwe) zeehaven had gegraven verplaatste de SS de Hout Bereidings Inrichting (HBI) naar een terrein aan de Van Leeuwenhoekweg. Voor intern vervoer werd er een smalspoornet aangelegd.
HBI was sinds 1916 via het raccordement van het Zeehavenbedrijf aangesloten op het spoor. Decennia lang werden hier de dwarsliggers die in het hele land gelegd werden, geïmpregneerd. Bij de liberaalseringsslag van de spoorwegen werd het bedrijf afgesplitst van de NS en viel het voortaan onder RailPro. In 1993 kwam er een rechtstreekse aansluiting met de stamlijn, die de aanvoer een stuk vereenvoudigde. Vanaf het begin was er een levendig vervoer van houten dwarsliggers, regelmatig tien wagens per dag.
In 1997 nog werden hier zo nu en dan onbewerkte houten dwarsliggers uit Frankrijk per trein aangevoerd. Er was een groot aanbod van kant-en-klare dwarsliggers voor heel Nederland. In ‘98 werd het bedrijf nog regelmatig bediend. Maar in de nieuwe eeuw raakten de houten biels uit de gratie. Het vervoer haalde nog net het begin van 2001. Het bedrijf dat inmiddels Improrail heette, werd integraal opgedoekt. De sporen bleven liggen en werden overgenomen door het Zeehavenbedrijf. Enige tijd werden hier nog wagens schroot gelost. In de herfst van 2004 werden er - opnieuw in opdracht van het Zeehavenbedrijf - broodjes piekijzer uit Brazilië op transport naar Duitsland gezet. 2005 bracht een lading schroot van de Renault-fabrieken in Noord-Frankrijk, juli 2006 en mei 2007 opnieuw piekijzer. Begin 2012 weer schroot uit Genk. In 2011 werd er nog wat spoormaterieel gestald. In 2011 en 2013 werden enkele keren silowagens met aluminiumtrioxide naar Schwandorf verzonden, maar daarna was het over. In 2024 is er op  Google Maps te zien dat dat er nog rails in het terrein liggen, maar ze zijn ontoegankelijk omdat het aansluitwissel geklemd ligt.

Fokker
Aan de Mijlweg tussen de Van Leeuwenhoekweg en de Kilkade hebben ooit productiehallen van Fokker gestaan. In 1965 lag er een kort kopspoortje binnen de poorten.
Tot het bedrijf, Neerlands trots, rond 1990 werd opgeheven, schijnen er soms wagens voor de poort geplaatst te zijn.
Noury & Van de Lande
Drie aansluitingen kende de Kilkade in 1965: een waarvan we de naam niet kunnen achterhalen, Efdebe en Noury & Van de Lande. Dit laatste bedrijf, een voedingsmiddelen en chemiebedrijf dat later in AKZO opging, had in die tijd een aansluiting nog voor het omloopspoor in de Kilkade, ongeveer waar nu de parkeerplaats van een meubelboulevard ligt. De aansluiting is verdwenen, maar het losspoor lag er nog lang voor het door vandalisme gestripte pand.

Gebotex
Voddenboer Gebotex (tegenwoordig bedrijf voor ‘textile reuse & recycling’) aan de Kilkade (opvolger (?) van Efdebe, dat in 1965 een eigen aansluiting had aan het eind van het omloopspoor) is gestart in ongeveer 1975. Het bedrijf kende in 1997 een dagelijkse aanvoer van gesloten twee-assers met lompen uit Duitsland, een jaar later waren het er ongeveer negen per dag, in 2001 “enkele” per dag uit Duitsland en Luxemburg en soms Oostenrijk. Ook in 2003 werd het bedrijf dagelijks bediend. De jaren erna kwam er weinig meer uit Oostenrijk, maar de aanvoer bleef, echter niet meer dagelijks en zelden meer dan drie wagens. De wagens bleven meestal dagenlang staan voor ze gelost waren. Het vervoer hield in elk geval stand tot begin 2013. In 2019 verwerkte het bedrijf zo’n vijf vrachtwagens met 80 tot 90 ton gebruikte kleding. In 2024 is Gebotex er nog steeds, maar zonder railvervoer.

Van Welzenes/BAM NBM Rail/BAM
Van Welzenes was een spooraannemer, gevestigd aan het eind van de Kilkade, die in 1989 werd overgenomen door NBM Rail (Nederlandse Basalt Maatschappij) Deze kocht in ‘95 een Köf-locje om zelf wagens te kunnen verplaatsen. In ‘98 werd incidenteel gebruik gemaakt van de aansluiting voor het vervoer van werkmaterieel en dat bleef zo de jaren erna. Railion/DB Cargo komt er zelden.
De naam BAM betekent: ‘N.V. Bataafsche Aanneming Mij van Bouw- en Betonwerken v/h Firma J. van der Wal en Zoon’ ,. Dit is de naam die het timmerbedrijf van Van de Wal in 1927 aannam. Sinds 1985 is het de Koninklijke BAM-groep. In 2000 werd NBM overgenomen.